Przerwy podczas jazdy i stosowanie się do przepisów, które normują czas pracy kierowców, wpływają na bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Wysoka sprawność psychofizyczna gwarantuje wyższą spostrzegawczość, właściwą ocenę sytuacji na drodze i szybkie reagowanie na zagrożenia. Przedstawiamy przepisy dotyczące tygodniowego czasu pracy kierowców.
Tygodniowy czas pracy kierowców – jakich norm należy przestrzegać?
Łączny czas pracy podczas tygodnia reguluje rozporządzenie Unii Europejskiej (561/2006 WE) z 15 marca 2006 r. Międzynarodowe przepisy odnoszą się do prowadzenia pojazdu, a nie ingerują w aktywność zawodową na innym polu.
W art. 6 ustawy 2 rozporządzenia 561/2006 WE określono, że łączny tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może być większy niż 56 godzin. Jako tydzień rozumiany jest okres od godziny 00:000 w poniedziałek do godz. 24:00 w niedzielę.
Dzienny, dobowy i tygodniowy odpoczynek kierowców
Samochód ciężarowy, autokar lub inny
pojazd można prowadzić bez odpoczynku nie dłużej niż 9 godzin. Przepisy nakazują przerwę po 4,5 godzinach jazdy. Przerwa musi wynosić 45 minut (można ją podzielić na 2 odcinki – 30 i 15 minut).
Zawodowym kierowcom, w ciągu doby, przysługuje odpoczynek. W przypadku, gdy pojazd prowadzony jest przez jednego kierowcę, musi to być co najmniej 11 godzin (odpoczynek ten może być ciągły lub podzielony na odcinki 9 i 3 godziny).
Gdy pojazd prowadzi dwóch kierowców, można stosować skrócony okres odpoczynku, który wynosi 9 godzin.
Tygodniowy okres odpoczynku kierowcy niezbędny jest, gdy zakończy on sześć 24-godzinnych okresów. Są one liczone od ostatniego tygodniowego odpoczynku. W dwóch kolejnych tygodniowych okresach odpoczynku, kierowca musi otrzymać 2 odpoczynki trwające nieprzerwanie po 45 godzin i jeden odpoczynek 24-godzinny.