Jak poin­for­mo­wała orga­ni­za­cja Trans­port i Logi­styka Pol­ska, 20 grud­nia Try­bu­nał Spra­wie­dli­wo­ści UE wydał wyrok w spra­wie Vadi­trans BVBA v Bel­gia (C 102/16) w któ­rym pod­trzy­mał sta­no­wi­sko, iż pra­cow­nicy-kie­rowcy nie mogą odby­wać regu­lar­nego tygo­dnio­wego odpo­czynku w kabi­nie.

Wyrok jest odpo­wie­dzią na pyta­nie pre­ju­dy­cjalne zadane przez bel­gij­ską Radę Stanu, która zwró­ciła się do Try­bu­nału Spra­wie­dli­wo­ści na nastę­pu­ją­cymi pyta­niami: 
„1) Czy art. 8 ust. 6 i 8 roz­po­rzą­dze­nia nr  561/2006 należy inter­pre­to­wać w ten spo­sób, że regu­lar­nych tygo­dnio­wych okre­sów odpo­czynku w rozu­mie­niu art. 8 ust. 6 tego roz­po­rzą­dze­nia nie wolno kie­rowcy spę­dzać w poje­ździe?
2) W razie udzie­le­nia odpo­wie­dzi twier­dzą­cej na pyta­nie pierw­sze: czy art. 8 ust. 6 i 8 roz­po­rzą­dze­nia nr 561/2006 w związku z art. 19 tego roz­po­rzą­dze­nia naru­sza w tym wypadku zawartą w art. 49 karty[…] zasadę legal­no­ści w pra­wie kar­nym przez to, że wspo­mniane prze­pisy roz­po­rzą­dze­nia nie prze­wi­dują wyraź­nego zakazu spę­dza­nia w poje­ździe regu­lar­nych tygo­dnio­wych okre­sów odpo­czynku w rozu­mie­niu art. 8 ust. 6 tego roz­po­rzą­dze­nia?
3) W razie udzie­le­nia odpo­wie­dzi twier­dzą­cej na pyta­nie pierw­sze: czy roz­po­rzą­dze­nie nr  561/2006 zezwala w tym wypadku pań­stwom człon­kow­skim na to, by w pra­wie kra­jo­wym usta­liły, iż zaka­zuje się spę­dza­nia w poje­ździe regu­lar­nych tygo­dnio­wych okre­sów odpo­czynku w rozu­mie­niu art. 8 ust. 6 tego roz­po­rzą­dze­nia?”
Na tak zadane pyta­nia Try­bu­nał Spra­wie­dli­wo­ści odpowie­dział nastę­pu­jąco: 
1) Wykładni art. 8 ust. 6 i 8 roz­po­rzą­dze­nia (WE) nr 561/2006 Par­la­mentu Euro­pej­skiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w spra­wie har­mo­ni­za­cji niektó­rych prze­pi­sów socjal­nych odno­szą­cych się do trans­portu dro­go­wego oraz zmie­nia­ją­cego roz­po­rzą­dze­nia Rady (EWG) nr  3821/85 i (WE) 2135/98, jak rów­nież uchy­la­ją­cego roz­po­rzą­dze­nie Rady (EWG) nr 3820/85, należy doko­ny­wać w taki spo­sób, że kie­rowca nie może spę­dzać w poje­ździe regu­lar­nych tygo­dnio­wych okre­sów odpo­czynku, do  któ­rych odnosi się art. 8 ust. 6.
2) Ana­liza pyta­nia dru­giego nie wyka­zała żad­nego ele­mentu, który mógłby wpły­nąć na  waż­ność roz­po­rzą­dze­nia (WE) nr 561/2006 w świe­tle zasady legal­no­ści w pra­wie kar­nym, prze­wi­dzia­nej w art. 49 ust. 1 Karty praw pod­sta­wo­wych Unii Euro­pej­skiej. 
W uza­sad­nie­niu Try­bu­nał wska­zał, że art. 8 ust. 6 i 8 roz­po­rzą­dze­nia nr 561/2006 for­mu­łuje zakaz spę­dza­nia regu­lar­nych tygo­dnio­wych okre­sów odpo­czynku w poje­ździe, nie prze­wi­du­jąc jed­nak jakiej­kol­wiek kary w tym zakre­sie. Arty­kuł 19 tego roz­po­rzą­dze­nia rów­nież nie okre­śla kar, nato­miast nakłada na pań­stwa człon­kow­skie obo­wią­zek usta­no­wie­nia kar za naru­sze­nie tego roz­po­rzą­dze­nia oraz pod­ję­cia wszel­kich środ­ków nie­zbęd­nych do zapew­nie­nia ich sto­so­wa­nia. Tym samym, jako że zgod­nie z roz­po­rzą­dze­niem nr 561/2006 na pań­stwach człon­kow­skich spo­czywa obo­wią­zek sta­no­wie­nia kar za naru­sza­nie tego roz­po­rzą­dze­nia, pań­stwa te dys­po­nują pewną swo­bodą uzna­nia co do cha­rak­teru sto­so­wa­nych kar. 
Nie trzeba było długo cze­kać. W związku z wyro­kiem TSUE, Inspek­cja Śro­do­wi­ska Natu­ral­nego i Trans­portu (Inspec­tie Leefom­ge­ving en Trans­port) w Holan­dii roz­po­częła egze­kwo­wa­nie naru­szeń zwią­za­nych z zaka­zem odbioru nor­mal­nego tygo­dnio­wego okresu odpo­czynku w poje­ździe. Naru­sze­nie tego zakazu pod­lega karze w wyso­ko­ści 1500 EUR. W Niem­czech już 25 maja 2017 r. wszedł w życie taki zakaz i wpro­wa­dzono kary pie­niężne dla kie­row­ców i prze­woź­ni­ków. Prze­woź­nicy oba­wiają się, że po wyroku Try­bu­nału Spra­wie­dli­wo­ści pro­blem z noc­le­gami może spa­ra­li­żo­wać trans­port mię­dzy­na­ro­dowy. 
O komen­tarz w tej spra­wie popro­si­li­śmy Macieja Wroń­skiego, pre­zesa sto­wa­rzy­sze­nia TLP Pol­ska. 
– Sytu­acja jest nie­ra­cjo­nalna. Zga­dzamy się z tym, że kie­rowca w trans­por­cie dłu­go­dy­stan­so­wym powi­nien mieć zapew­nione godziwe warunki wypo­czynku – powie­dział M. Wroń­ski. – Jed­nak rze­czy­wi­sto­ści nie da się zmie­nić samymi prze­pi­sami. We wszyst­kich kra­jach euro­pej­skich bra­kuje par­kin­gów i miejsc noc­le­go­wych. Dla przy­kładu, w Niem­czech po  godzi­nie 18 trudno zna­leźć wolne miej­sce na par­kingu przy auto­stra­dzie, nie mówiąc już o miej­scu noc­le­go­wym. Rów­nie dobrze można by zade­kre­to­wać, że kie­rowcy mają odpo­czy­wać na księ­życu. Prze­ana­li­zo­wa­li­śmy trasę War­szawa-Madryt, jeden z głów­nych euro­pej­skich szla­ków trans­portowych – oka­zało się, że na dystan­sie ponad 2.800 kilo­me­trów przy tra­sie są 53 obiekty noc­le­gowe, a jeździ nią kil­ka­dzie­siąt tysięcy kie­row­ców. To prawo jest więc nie­wy­ko­nalne. Jeśli wła­dze Unii Euro­pej­skiej trosz­czą się o warunki socjalne kie­row­ców, to powinny zapew­nić jakąś sen­sowną infra­struk­turę. Za prze­jazd auto­stra­dami płaci się ogromne pie­nią­dze, można by część z nich prze­zna­czyć na roz­wój sieci par­kin­gów i bazy noc­le­gowej. Prze­woź­nicy biorą pod uwagę ryzyko kar i coraz bar­dziej oba­wiają się, że frachty mogą oka­zać się nie­opła­calne. Jeżeli sytu­acja nie ule­gnie popra­wie duże firmy trans­portowe być może zaczną na wła­sną rękę two­rzyć bazy noc­le­gowe na przy­kład w stre­fach prze­my­sło­wych. Małe firmy musia­łyby się zor­ga­ni­zo­wać, bo  w poje­dynkę nie mają szans.